Gülümsüyorum gidişine Şiiri - İsmail Bilek

Gülümsüyorum gidişine ,
yanaklarımda çaresizliğin tebessümü, ve dişlerim birbirine kenetlenmişçesine,
sana gitme kal diyememek tanrım bu ne kadarda ağır,
ellerim, avuçlarım, hatta dişlerim, gülüşlerim bile sen kokarken ,
sana gitme kal diyememek bilemezsin ne kadar ağır..

İçimde kopan fırtınayı bilemezsin,
kalbime düşen yangını , ve duyamazsın içimde gitme kal diye yalvaran çaresiz aşık o adamı..

Aşkımız up uzun uzayan trenler gibi ruhumun raylarında,
şimdi ben susuyorum ,,
evet içimde yangınlar çaresizliği ile susuyorum,
peki sensiz bu Sergüzeşt , bu serseri adam nasıl uslanacak,
nasıl büyüyecek,
nasıl adım atacak yarınlara,
nasıl katlanacak sensiz bu şehre yağan göz yaşlarına..

gülümsüyorum gidişine içim kan ağlarken,
içimde yaşanmışlıklar 'dan kalma acı bir tebessüm , ve bedenim sensizliğin rüzgarında savrulurken,

Şimdi sabahları ansızın kapımı kim çalacak,
ben yüzlerce şiir yazarım ardından evet,
okurumda,
sen duymadıktan sonra şiirlerimin ne anlamı kalacak,

boğazımda yumruk misali bir taş ,yutkunamıyorum,
söyle sensizliğe bu can, bu aciz beden nasıl katlanacak,,?

gülümsüyorum gidişine,
içimde depremler,
içimde yangınlar, ve içimde SEN,,,
gülümsüyorum gidişine,
ve gölgelerin arkasında kepaze olmuş bir beden, hoşçakal sevdam,
hoşçakal gizliyaram hoşçakal..,

..