Gülümsüyorum Şiiri - Leyla Saliha Tersakan

gülümsüyorum
Kötü gün dostlarımın, kötü günümde kaybolduğunu
ve ben o boşluğu sessizlikle doldurduğumdan beri.
Kendini vazgeçilmez sananlardan
bir sabah, hiç düşünmeden vazgeçtiğimden beri.

Yolun başında yanımda olanların
yolun sonunda yalnız bıraktığını gördüm.
Artık o yolları tek başıma yürüyorum,
rüzgâr bile bana dost şimdi.

Bir zamanlar sevdiğini söyleyen gözler,
arkam dönünce hançer gibi baktı.
Ama öğrendim...
Her gözyaşı değmezdi o bakışlara,
her yara öğretirdi yeniden doğmayı.

Ve ben yine gülümsüyorum.
Yıkılmadım diye değil,
artık kimseye eğilmediğim için.
Gülümsüyorum,
çünkü kalbim acıyı tanıdı
ve sonunda kendini affetti.