Sonsuzlukta yitiriyorum kendimi
bir çakıl taşı evrende sekerken
halkalar çiziyorum gökyüzüne
İçleri doluyor sonra
gökyüzünü boyuyorum
yıldızları yakarken tek tek
siman düşüyor gözlerime
kuytunun gölgesinde
dalarken rüyalara
duvara asılıyor zaman
dursun dediğim zamanlarda
başına buyruk geçiyor umarsızca
ne seni bana getiriyor
nede bana yıldızlardan gülümsüyor
Kayıt Tarihi : 26.5.2011 21:26:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!