Gülümsün Şiiri - Abdurrahman Zaim

Güller bahçesinde gezerken sana rastladım
Ümide kapıldım , temenni ettiğim gülü buldum diye,
Letâfetin esir aldı beni, duhul ettin kalbime
Üslubum,vasfını anlatmakta âciz, biçareyim diye
Mavi bir elbiseyle gördüm seni , semâ gibiydin
Sende en çok neyi sevdim biliyor musun?
Ürkek ürkek bakışların , haşmetli tessetürün
Naziksin konuşurken , kibarsın sükûtunda !

* * * * * * * * * * * * * * * * * *

Anlatamıyorum seni , dilim kifayetsiz kalıyor,
Sen öyle güzel bir gülsün ki tüm gülistan seni kıskanıyor
Umittir senin ismin, onu andıkça mahzunlara triyak, yüreğe şifâ oluyor,
Deniz kadar vasfını yazarsam , hakiki evsâfını kalemim tâyin edemiyor
Eski nefis bir mîmari misalisin, seni gören güzelliğinden şaşıyor.