Gülümseyiş... Şiiri - Devrim Dokdere

Gülümseyiş...
Cocugun,
Ananin,
Yoksul bir halkin,
sigara izmarinden gayrisi olmayanlarin tek umuduydu oysa..

GülümseyiŞ...
Bahardir,
Sevdadir sakli kunyemizde,
Bazen delice bir firtinanin koynunda savrulur gider...
Ve
yerini birakir hüzne dair yagmur tanelerine..
Beklerken yarinin aydinligini
Gün coktan Karanliga teslim olmuŞtur...

Evet sevgili..
Nilüferlerden,Kizila dair gülümseyiŞine tutsak oldugum ciceklerden bir demet sunmuyorum SANA...
GülümseyiŞlere dair kahramanliklari anlatmaliyim
Yari kirilgan,ürkek umutlarina.
Acligi anlatmali,
Yoksullugu,
Bir cocugun göz yaŞlariyla son bulan kirilganligi anlatmali...
Ve Yürimeli Okyanusun maviligine dair düŞlere
Tükürmeli yüzüne
Firsatcinin
fesatcinin
iŞ birlikci hainin..
Sonrasinda baŞlamali kitabin ilk sayfasindan okumaya.

Yüregi bariŞ kokulu bebege dair özlemler vardir bilirsin,
tam hastane koridorlarindan yukselirken annenin cigliklari,
aci sonrasi gelen varoluŞu gore bilmeli gözlerimiz.
Büyütmeli onu..
Koklamali..
Bahari selamlamali.
Gözlerinde yeni bir dunyanin belirdigini mujdelemeli.
Ve anlatmali ona ninniler yerine
savaŞLari,
katliyamlari.

Ve tutmali avcumuzda kaybolasi ellerinden
Karayiplerde Yitik kenti kefvetmeli
Konuk olmali afrikali cocuklarin düŞlerine
Seve bilmeli ispanyol sokaklarindan yankilanan RODRİGONUN gitar koncertosunu
Ey sevgili
Büyütmeli onu
Yitik bir isŞi kentinde
Aciya inat...

15.03.2009

Devrim Dokdere