Senin suçun değil bütün bunlar
Artık bu yürek kaldırmıyor
Ne seni ne beni taşıyamıyor
Günlerdir çektiğim nutuk beni de
Tiksindirdi.
Gitmeliyim buralardan
Seni yakmadan,
Beni alevlerin içine atmadan
Hiç birimiz yanmadan.
Ben geçtiğim yolları
Seninle yürümek istemiştim
El ele tutarak, aşılmaz dağları
Yol eylemek,
Bunu yapabilmek için
En az benim kadar istemeli,
En az benim kadar sevmeliydin
Yoksa bu yol tükenmez di.
Gün yeniden doğsun istemiyorum.
Sana yenik düşen yüreğim,
Karanlıklarda kendi yolunu bulsun
Sevgiler de ne var ki! bölüşülmedik den sonra,
Sevgiler de ne var ki! paylaşılıp ta,
Göğüslenmedik den sonra.
Acıların gölgesiyle ben bu ayakları
Sürükleyemem.
Bitmeyen, tükenmeyen bu yollarda.
Hiç istemedim! çığlıkların
Göğe direk olmasını.
Hiç istemedim bin kaygıyla yüzüme bakılmasını,
Hiç istemedim sevdiğim yüreğin kan ağlamasını,
Çok istedim bu kaygının,
Bu tükenişin yok olmasını,
Eğer çıkacaksam yarına,
Gülümseyerek bakmalıyım İnsanlara.
03.10.2006 Manisa
Özlem ÇetinKayıt Tarihi : 3.10.2006 08:33:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Gülümseyerek bakmalıyım İnsanlara.
Olumsuzluklardan yeni olumluluklar ve yıkılmaz olgunluklarla çıkmanız dileğiyle paylaştım, içimi burkan bu güzel şiiri.
Sevgilerimle.
Göğe direk olmasını.
Hiç istemedim bin kaygıyla yüzüme bakılmasını,
Hiç istemedim sevdiğim yüreğin kan ağlamasını,
Çok istedim bu kaygının,
Bu tükenişin yok olmasını,
Eğer çıkacaksam yarına,
Gülümseyerek bakmalıyım İnsanlara.
Tüm günlere gülümseyerek bakmanız dileğiyle tüm güzellikler sevgiler sizinle olsun.saygılar
TÜM YORUMLAR (2)