Gülümseyen Ölüm Şiiri - Caner Polat

Umutsuz sözler hıfzetmekteyim
Bilmeden gecenin bir tarafının aydınlandığını
Karanlıklardan kaçamak
Düşsel sözlerin zenginliğine gıpta
Iskalanan yaşamlar karşısında
Sade olamıyor insan
Tutunmak heyecan artıran duygu
Recm edilmeye bağışıklı bitkin vücudum
Günahın iştahını kabartır
Ellerimde dünden kalan kelepçe
Boğazımda son telaşın sırma ipi
Kalpleri katılaştıran insanlık trajedisi
Yaşanan görünmez bir alem
Ne oldu, ne bitti, ne yaşandı
Dedirtecek asrın manşeti

Örümcek ağına tutunuyorum
Kafamın içi ağlarla örülü
Bilmeden yol alıyormuşum gibi
Yelkenlerim alabora
Ne olacak sonrası
Nerede o idakimiz
Ki yürekle bedeni tevhidleyen
İğdiş edilmedik ne kaldı
Şunun şurasında
Gitmeden yorulduk
Töhmetlikler, kölelikler
Ucuza alınacak ne varsa
Bir o kadar da değersiz

Nedir o bilinmezlikler arasında
Sırça saraylara yükselten
Yahut esfeli safiline indiren
Yahut yahut
Kafamızın dolambacına iten
Efsanelerle yoruluyor tarih
Raylar trenleri geçiyor
Sular vapurları
Gemiler bilinmez bir telaşla
Bulamıyor limanını
Musa sığınamıyor Tur’a

Ne sosyo-ekonomik ne politik-kültürel
Bir şaklabanlıkla oyalanıyor dünya
Yaklaşıyor yaklaşmakta olan
Yaklaşıyor yaklaşmakta olan
Gün yırtınıyor
Suların dalgasında çırpınıyor deniz
Bir kölenin sesinde
Özgürleşemiyor dünya
İnsan insana varamıyor
Orman solumuyor
Güneş küresel ısıtıyor
Bitmez arzular içindeyiz
İkilemlerimiz çoğalıyor
Bu ne dünya kardeşim
Vahşet vahşeti kovalıyor