GÜLÜMSEYEN HAYALİNİ AY Sandım....

Rıza Tevfik Bölükbaşı’dan:
”..Mağrib’i yakmıştı firkat ateşi,
Yuvaya dönmüştü her kuşun Eş’i,
Dağlara yaslanıp,batan Güneş’i;
Yaralı,hastadır,yorgundur sandım..”
————————————-
Senelerdir,gülyüzünü görmezken,
Adını,acıyla,hasretle andım! …
Hasretimi kimselere açmazken,
Kâlbimi ilk defa sana açandım…

Sen,evinde Gurbet nedir,bilmezken;
Ben gurbette Hasretinle yanandım.! …
Gözlerim senden gayrıyı görmezken,
Yüreğimi açıp,sana sunandım…

Onca zaman yanına gelemezken,
Yokluğunda,hayalinle yatandım…
Şu yaşadek,yalnız seni sevmekten,
Ne yoruldum,ne de bıkıp-usandım! …

Çoğu insan,otuz yıl yaşamazken,
Altmış yıldır,AŞK’ınla yaşayandım! …
Kimileri,Aşk ve Sevda bilmezken;
Aşk’ın yüzünden,çok kerre kınandım! ..

Geceleri,Yıldız,Mehtab görmezken,
Gülümseyen hayalini AY sandım! ..
Bir haber vermeden,çekip-giderken,
Sen,güzel bir Yolcu,ben se boş Han’dım! ..

Her okul dönüşü,eve giderken,
Penbe kâğıtlara mektup yazandım…
Asma’nın altında ders çalışırken,
Sevincimden kanatlanıp-uçandım! ..

Seksen yıllık şu ömrü sürüklerken,
(Kahrolası hayatı sürüklerken! ..)
Hasretle,acıyla,bittim,tükendim! ..

-ERDEK-
12.02.2008