Gecelerin derinliğine dalan yüreğim çıkabilmek için yollar arıyordu durmadan. Aradıkça tali yollara dalıyor şehrin karanlık sokaklarında kayboluyordu. Fecre daha vardı belli ki. Gün ağarıp kainatın ışımasına ne kadar kaldığını anlamaktan acizdim. Havada uçan kuşlar gece kuşları mıydı, yoksa yarasalar mı? Ruhum bütün çılgınlığını kuşanmış elinde kılıçla sağa sola koşturup duruyordu. Kar aydınlığı olması gereken bu vakitte nedendi bu kara giysiler? Soğuk kış geceleri yerini ayaz yangınlarına bırakıp, eteklerini toplayıp gideli yıllar olmuştu…
Hırçın dalgalar denizin içinde neşeyle coşuyordu. Coşkulu dalgaların bencil mutluluğundan kayaların nasibine düşen ise darp edilmek oluyordu sadece. Gecenin içinden seslenen hisli şarkılar, ağıtlarmış gibi acı veriyordu. Saçlarından tutmuştu hüzün türkülerin, türkü türkü dillenen şiirlerin…
Geceydi gelen…
