Gülümseyen Bahar Şiiri - Meryem Şahin

Gecelerin derinliğine dalan yüreğim çıkabilmek için yollar arıyordu durmadan. Aradıkça tali yollara dalıyor şehrin karanlık sokaklarında kayboluyordu. Fecre daha vardı belli ki. Gün ağarıp kainatın ışımasına ne kadar kaldığını anlamaktan acizdim. Havada uçan kuşlar gece kuşları mıydı, yoksa yarasalar mı? Ruhum bütün çılgınlığını kuşanmış elinde kılıçla sağa sola koşturup duruyordu. Kar aydınlığı olması gereken bu vakitte nedendi bu kara giysiler? Soğuk kış geceleri yerini ayaz yangınlarına bırakıp, eteklerini toplayıp gideli yıllar olmuştu…

Hırçın dalgalar denizin içinde neşeyle coşuyordu. Coşkulu dalgaların bencil mutluluğundan kayaların nasibine düşen ise darp edilmek oluyordu sadece. Gecenin içinden seslenen hisli şarkılar, ağıtlarmış gibi acı veriyordu. Saçlarından tutmuştu hüzün türkülerin, türkü türkü dillenen şiirlerin…

Geceydi gelen…
Gecenin eteğinde sürüyüp getirdiği hüzün…
Çılgınca bir isyan nedenini nasılını bilmeden…
Ve nereye varacağını düşünmeden.
Bir bahar bekliyordu kuşlar uçarken, kanatlarında çiğ taneleri…
Yelkenlerin direğinde bayrak bayrak dalgalanan beyazlar…
Ve yakamozlar…dalgaların hışmına inat… hayat dolu baharı karşılamak için açmıştı kollarını. Fırtınalı zamanların tükenmesi olası görünmüyordu aslında. Her ne kadar bahar beklense de umutlu yahut umutsuzca.

Ve bir sabah…
Çiçek açmıştı badem ağaçları… karakışın koynunda na mümkün olan bir zaman ve olgu yaşanıyordu işte…
Rüya olmalıydı şubat kışında baharın ayak basması bahçeme…
Çiçeklerin yarışırcasına kokularını saçması koklayabilen herkese…
Rengarenk papağanların şakıyarak dönüp durması…
Deniz yüzeyinin parlak gümüşi renkli giysisini giymesi…
Masalsı bir yaşamdı bugünkü kesiti ömrümüzün…
İnanılması güç…yaşanması imkansız olan…

İncir ağaçları yapraklarını dökmeden meyveye durmuştu bile…
Sevincinden…
Ceviz iriliğinde yeşil incirler süslüyordu kupkuru ağacın dallarını…
Ve mevsim şubat… bahçemde bahar…dallarda kuşlar…
Hırçın ruhum sekineti yudumlamış, öksürük nöbetlerinden bunalan bir hastanın acı ilacı içmesi gibi… sakinleşip duruluvermişti… beklenen baharınmış meğerse… gelişin hırçın dalgalara dur emrini veren kumandan!

Hoş geldin kış şubatında gülümseyen sahici bahar!