Gülümseten Kabus Şiiri - Özkan Akdemir

Sana varmak, sisler arasında bir ışığa koşmak gibi

yaklaştıkça geride kalmak

ayı iki parmağının arasına almak kadar yakın,

ama bir o kadar da uzak aslında

Seni sevmek, kelime içinde bir engel

ne bir nesne bu, ne de somut bir çengel,

çekelim o zaman kılıçları savaşalım, yıkılsın

son aşkın meydan muharebesi olsun

ama biri farkı olsun kazanan mağlup sayılsın

bir ses geliyor gerilerden: ''durun''

el ele tutuşmuş sevgililer sesleniyor: ''durun''

güller atın kırmızı güller

atlılar geçiyor önümüzden ellerinden bayraklar

heyecanlı ve dört nala meydanlardan köylere

dağlarda yankılanıyor sesleri heyecanla:

'' duyduk duymadık demeyin bitti artık bu anlamsız düşünce,

seven sevenine varsın bu gece''

Benim olman, başlı başına bir mucize

hangi marifet yeterli geldi buna bilinmez

aşk mı sevda mı dert mi göz yaşımı?

ne gereği var tek gerçek var:

ben seni çok...................

..........................................

Off yine bir sabah yine bir çalar saat zırıltısı

artık en büyük meziyetim nedir biliyorum

rüya görmek....

EY SEVGİLİ! SENİ KİM KAYBETMİŞ Kİ BEN BULAYIM...

Özkan AKDEMİR