Bir demet gül uzattım hayata
Tek tek dağıttım basamaklarına.
Elimde kalan son gülü
Sana verdim düşünmeden.
O gülün adı sevdaydı
Diğerlerinden daha canlıydı.
Goncayken besleyip büyüttüm
Ona iyi bak soldurma sakın.
Canlı tut ki sana can versin her daim.
Kuşkusuz bir gün ölecek
Doya doya yaşasın kısacık ömrünü.
Geride keşkeleri kalmasın
Gözlerini mutlu bir şekilde kapasın.
Daldığı uzun uykuda güzel rüyalar görsün.
Yine de cansız bedeni gülümsesin.
Kayıt Tarihi : 9.3.2007 22:44:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Havva Gülbeyaz](https://www.antoloji.com/i/siir/2007/03/09/gulumsesin.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!