Gülümserken Çöken Gece

Güldüm, çünkü ağlamak fazla dramatikti,
Hayat zaten bir tiyatro, rolüm trajikomikti.
Düştüm, kalktım, düştüm derken,
Yerle dostluk kurdum, ama o bile soğuktu.

Bir gün dedim ki: "Şans yüzüme gülecek!"
O da kahkahayı bastı, ciddiye almadı.
Kapılar çaldım, hepsi "Aramızda kalsın" dedi,
Meğer yalnızlık, en sadık dostumdu.

İnsan bazen ağlamak ister ama gülmek zorunda,
Bazen de gülmek ister ama gözler ihanet eder.
Ben ikisini birden denedim,
Gözyaşlarım buse kondurdu yanaklarıma.