Gülümser Şiiri - Hüseyin Durmuş 3

Ne güzel bir adın vardı Gülümser,
Sevmelerin başlangıcıydı sanki.
Sen gülünce ne tereddüt, çekimser,
Dünya gülerdi seninle inanki.

Gözlerinde bir damla yaş düşmeden,
Kalbimizde eski yara deşmeden.
Dünya değişsede o değişmeden,
Bize gülerdi yine her zamanki.

Çektin gittin ansızın, biz kahrolduk,
Şaşkınlığın girdabına garkolduk.
Sanmıştık ki ebediyyen terkolduk,
Hayalimizde vardın sen, o an ki.

Bir ben değilim ki, kimler tanırsa,
Herkes mi yanılır? Aşık sanırsa.
Demeyen de demesin utanır sa,
Aşkı da gizlemek öyle yaman ki.

Durmuşoğlum bu gençliğin cilvesi,
Hatırımda kırk yıllığın telvesi.
Unutulmaz Gülümserin gülmesi,
Gülmesiyle, özlettiriyor inan ki.