GÜLÜMSEMEK BÜTÜN MAYıSLARA...

Her gelişinde bana gökkuşakları getirdin,
Salkımsaçak sevgiler getirdin aşk getirdin bana gelirken
Yüreğine konduğum zaman oyunlara daldırırdın

Karanlık bassa bile sokaklardan kopamayan çocuklardan farksızlaşırdım çünkü sende olduğumda
Birlikteliğin masallarıyla dalardık uykulara seher gülüşlü ferahlıklarla açardık gözlerimizi Birbirimize ırak diyarlarda
Bir başka dinginlikleri mayalayarak içinde kalırdık rüyaların

Hüzünlerimize tuz bastığımız sürece yıldızımız ortak olurdu
En koyu gecelerde birbirimizi düşünmediğimizi sanarak ağlardık.
Her defasında ipleri uç uca ulayarak mehtaba nasıl ulaşabileceğimizin hesabını yapardık

Yıllar geçtikçe daha çok yoksunluk içinde olurduk
Bir yanımzın gecelerce eksik kalması soluklarımızın yetmeyişi bundandı
Üşürdü ellerimiz ayaklarımız sokakta kalan çocuklar gibi
Dindiremezdi içimizdeki hüzünleri bütün şarkılar
Ayrı kaldığımız zamanlarda ağıta dönüşürdü her türkü ve selleri boşaltırdı gözlerimizden

Gönül hırsızım oldun her zaman
Ellerimi gözlerimi yatağımı yorganımı geçmişimi geleceğimi
Bencilliklerimi kıskançlarımı gururumu omuzlayıp götürmen için neyim var neyim yoksa hepsini gönüllü bıraktım sana

Puslu geceler sonrası gelen düş sabahlarına taşıyoruz gülüşlerimizi
Nelerden vazgeçmiyoruz ki aşk uğruna biz
Hiç ayırdında olmadan akıl almaz şeylerin yapılabileceğini
Elde avuçta ne varsa savrulup atılabileceğini
Bedenin kendinden kopanları yitirdiği sürece
Aşkın bir yoksulluk içinde yaşamını sürdürdüğünü öğreniyoruz örneğin

Biz seninle oğul veren arılar gibi deli mayısların çoğaldığına tanık olduk
Yürek sendelemelerinin içinde aç susuz kaldığımızda aşkla doyulabileceğini öğrendik
Kaybetme ve kazanma olasılıklarını hiçe saymakla
Ve kimi kez kumar oynar gibi
Ellerimizdeki bütün kartların gücünü sevgiden aldığına inanarak
Karşıımızdaki kartlara rest çektik yıllar yılı
Bir ömür harcaya yaptık bunları

Özgürlüklerimizi bağışladık karşılıklı birbirimize
Kendi küçücük kalplarimizi büyüttük içine doluşmak için
Tutsağı olduk birbirimizin
Gülümseyen bir çift dudak olmakla yetindik
Güzel baktığı için hiç ayırmadık gözlerimizi gözlerimizden

Yazığımız her şiirde yüreğimizin başka yerine bağlandık
Bambaşka anlamlar kazandırmak için süsledik durduk sözcükleri
Uykusuzluklar içinde kapanmayan gözlerle sabaha doğru yolculuklarda düşündük bazen
Sayısız geçikmelerin açıklamalarını yapmaya zorlanmadık
Birlikte olduğumuzda birbirimizi seyre dalarak bitirdik günleri
Ve çok uzun uyuyuşun içinden kalkmış gibi dimdik başladık yeni güne

Başımızı omuzlarımıza yaslayarak hayallere daldığığımızda otobüs camlarına izler bıraktık
Gün oldu hiç bilmediğimizi semtlerde bulduk birbirimizi
Hiç bilmediğimiz durakların adreslerini vererek
Sağımızdan solumuzdan geçenlerin kimler olduğunu düşünmeksizin sokaklar boyu yürüdük durduk o buluşmalarda
Yelkovanla akrebe küfürler düzdük zamanı dondurmadığı için

Yoksunluktu bizim için aşk
Bedeninimizi kalbimizi ve ruhumuzu birbirimize emanet ettiğimizde
Düş tarlalarını bezeyen çiçeklerle yetinmekti
Her dönencenin tadını çıkarmadıkça özümüze dönmemekti
Birbirini anlayan iki çift kalbe sevmeyi yeniden öğretmekti
Her baharın tam ortasında sürgün kokularımızı salmak
Gonca gonca ten tene sarılmak
Ve her kezinde birbirimizde kalmaktı…

Necdet ARSLAN

onaltımayısikibinondört