Gülümse Güneşine Şiiri - Özlem Saba

Boş ver bütün sorumlukları.
Özgür ol dedim kendime.
Sadece bugün.
Tek bir günün
Senin olsun.

Ama cesur ol.
Gir o ormana.
Ne kurtlar,
Ne sırtlanlar,
Ne de çakallar canını insanlar kadar yakamaz.

Yüzüne dokun.
Yıllarca okşamadığın,
Okşanmayan yüzüne.

Günler hızla akarken.
Yüzünde biriken karışıklıklara dokun.
Gülümse kendine.
Barışık ol bugün kendinle.
Amma da acı çekmişim.
Çekmişim ama büyümüşüm de!

Değersiz hissetmene gülümse sonra.
O değersizliğin içinde ulaştığın onca değere gülümse.
Kelebeklere gülümse.
Dudaklarını yalayıp gecen rüzgâra gülümse
Uykularına gülümse.
Düşüne gülümse.
Senden önce konuşan gözlerinle gülümse.
Uzun uzun seviştiğin hayallerine gülümse...
Tutun onlara.
Sarıl hayatına.
Seni mutlaka kucaklayacaktır onlar.
Öyle ki sen, dünyanın söyleyeceği en güzel şarkısın.

Kusurlu da ol.
Öyle bir kabahatli ol ki,
Dünyada tüketmediğin mutluluk kalmasın.
Gülümse güneşine.
Bak güneş de senin için gülümsüyor bu güne.

Tenine dokunmaya aç
Bir yudum sevgine hasret.

Öyle bir gülümse ki,
Görenleri aşık et kendine.
Dağıt saçlarını,
Deli rüzgarlar dolaşsın tellerinde.
En güzel bestesini yapsın ateş böcekleri günün.
Öyle parlasın ki gözbebeklerin,
Yolunu bulamayanların ışık olsun önüne.

Kır kendi saksını bugün,
Toprağa karış,
Uçsuz bucaksız toprağa.
Tohum ol!
Düş!
Büyü bir resmin tam da orta yerinde.
Ressamlar bile şaşırsın.
Seni resmederken dahi bir tuvale bekleme,
Deli sarmaşıklar gibi dolan,
Büyü hayatın tam portresinde.
Vardır o narin çiçeğin renkleri içinde.
Hem de, köklerin çok derinde...

Dingin ol bugün
Sus,
Sakinleş..
Hadi sat anasını dünyanın.
Bak güneşin nasılda ısıtıyor içini.
Hadi!
Aç kuytularını.
Gülümse güneşine…