Gülümsedin Sen Şiiri - Nermin Atabey

GÜLÜMSEDİN SEN
Gülümsedin sen
Ve aşkın ışığı düştü yüzüme.
Bütün evren
Gözlerinden içime aktı sanki.
Deli gibi âşık oldum ben.
Sıcacıktı gülüşün,
Güneşi mi içmiştin ne?
Ben ki
Bir daha aşka tövbeli,
Tüm Mecnun’lara öfkeli,
Leyla misali kederliyken üstelik
Deli gibi…
Körkütük âşık oldum sen gülümserken.
Sen gülümserken kavuştu bütün âşıklar
Kavuştu Kerem Aslı’sına,
Ferhat Şirin’e…
Velhasıl
Gidenler hep döndü sevdiklerine.
Sen güldün,
Yıldızlar döküldü dudağının kıyısından
Kondular alın yazımın üstüne.
Kaderimi yeniden yazdılar.
Sen öyle güzel güldün ki
Bahar döndü yeniden.
Tüm sonbaharlar, kışlar, ayazlar gitti.
Ve öyle bir zamanda güldün ki
Her şey yeniden başladı “Bitti!” derken…
Çünkü gülüşünde aşk vardı senin,
Gülüşünde aşk…
Ve cesaretim vardı benim
Bir gülüş için ölmeye
Vardı cesaretim…
21.10.2022
Nermin Savaş Atabey