Gülümse ve bitir Şiiri - Yahya Akbulut

Çöker ya kara bulutlar
odanın havasına.
Kendini beğenmiş sonsuz bir öfke.
Faust gibi nedense!
İğrenç, ne kadar da taraflı
Batan gemilerin bir öyküsü sanki.

Kırılamayan zincir sesleri.
Makamı, çekip gitmeyen umut.
Ömrün bilinmeyen çılgınca ritmi.
Bir uyur gezer konuk.

Bilir ki sözdür, odağı o çığılığın.
Gözdür odanın duvarlarına
hırsından yapışan.
Havası da berbat ölümüne.
İsyanlar anlamsız ve
boşu boşuna.

Sen gülümse ey densiz...
Bitir şu otağını yasının.
Gülümse, bitir şu zulmü.
Takıldığın oda havasının.