Gülümse kardeşim Şiiri - Muhammed Çelik

Siren sesleriyle yankılanıyor sokaklar
Zilleri çalıyor bazı kapıların
İnsanlar pesimist,duyguları körelmiş
Karamsar dudaklarından sadece loş kelimeler sıyrılıyor
Alıyor hepsi bir bir güzel cümlelere gardını
Sadece buğulu camlarından görmüşler gökkuşağını
Siyah beyaz sanıyorlar dünyayı,renkler ağlıyor
Ağlıyor gökkuble,arzı gülümsetiyor
Arzımı iletiyorum Tanrıya,
insanlar ağlıyor.
tan ağarıyor ve kollarım gene ağırlaşıyor
Bunca feryat,ağıt bunca figan
hepsine bedeldir dikilen bir fidan
Gülümse kardeşim,toprak yeterince karanlık
Toprağa baksın bir gözün,dünya çok şımarık
Bunca çelişki dolu bir deplesmanda,
kazanma şansın var mı ahmak,Tanrı karşısında
Rezidansında Tanrı'ya yakın olduğunu sanırsın
Fakat gömüleceğin yerden bir hayli uzaksın,
İnsanların özgürce yaşadağını sanırsın,
çünkü nefsine bir hayli yakınsın.
karlar yağmış bak insanların saçlarına
adım bile atamıyorlar belki uzuvlarıyla
Gülümse kardeşim,deplesmandasın
Boynunda ki yaşam denen yuların farkında mısın
Yoksa biçare nefese mahkum musun
Topraktan ektin,biçtin, topraktan yedin
Peki kendinin toprağa ekileceğini bilir misin
Gülümse kardeşim,dünya senin cennetin
Masumca ölen çocuklar piçi midir kaderin
yoksa parklar ve eğlenceler oyunu mudur bu evrenin
Sahibi var mıdır acaba bu kimsesiz yerin
gülümse kardeşim,ölünce öğrenirsin.