Gülümse Güzelim Şiiri - Efe Can Doğan

Bir papatyanın yaprağı düşüyor yere
Gönlüm sana feda oluyor bir anda
Üzülmene dayanamıyor hiç bir şey
Tüyleri dökülüyor kuşların
Ve benim gönlüme bir kaç hançer saplanıyor.
Kadehler hiç eksilmiyor seninle
Sen gittiğinde yerine herhangi bir şey doldurulamıyor.
Müzikler durağanlaşıyor
Karabulutlar çoğalıyor
Ama hepsinin bilmediği bir şeyler var sende
Tek bi gülüşüne Değişeceğine herşeyin
Bir ihtimal daha var
Kokun burnuma gelir
Bende kalan tshirtünden
Onu aldım yatağıma koydum
Senin yokluğunda kokluyabileyim diye
Bu soğuk havalara ne denebilir ki
Sen üzüldükten sonra daha bi soğudular
Hadi güzelim gülümse biraz
Gülümse biraz ki
Üşümesin şu sokaktaki yalnızlar.
Sen gülümse ki güneş biraz kalbimden içeri girsin
Ve dağılsın artık şu karabulutlar