Gülümse Çocuk Şiiri - Oktay Çöteli

Bir çocok ağlıyordu,
Sordum.
Babam yok,annem gündelikçi.
Kış gelıyor ne olacak diyordu.
Ne odun, ne kömür ne de kışlığımız.
Çokta masumdu.
Hiç güzel günleri olmamış.
Babasını üç yaşında kaybetmiş,
Her gece rüyasında görüyormuş.
Babası kendisini çok sevdigini söylüyormuş.
Sık sık mezarına gidip ziyaret ediyormuş
Saatlerce konuşuyoruz diyordu.
Büyümüşte küçülmüş gibi yavrum.
Pek duyguluydu içim sızladı.

Nedense fakirlik hep mahsumları buluyor.

Karnın tokmu?
Açım dedi.
Elinden tutup bir lokantaya gittik,
Yemeklerimizi yedik.
Yüzüme bakıp gülümsedi.
Hemde yürekten.
Biraz kendinden bahsetti,
Hiç okula gitmemiş.
Mahallede top oynuyorlarmış Aliyle.
Ali en sevdiği arkadaşıymış.
Onu çok seviyorum.
Annemide seviyorum.
o da beni sever, her gün başımı okşar.
Güzel oğlum der bana.
Bende, çok sevmiştım masum çocuğu,
Zeki, akıllı gözleri parlıyordu.

Amca kalkalım dedi.
Annemin gelmesi yakındır,
Evde göremezse üzülür.
Kalktık.
Giderken teşekkür etti,
Elimi öptü.
Bende onu öptüm.
Tekrar gülümsedi.
Uzaklaşırken dönüp baktı.
Hala gülümsüyordu.
El salladı.
Gözlerim Doldu...

23.12.2010