Gülümse Şiiri - Hasibe Gezgin

Gülümse güneşe karşı!
Dokun umuda,
Yudumla ışığı.
Şarkıları neşeye boya,
Aç kollarını taze baharlara.
Yürü; cennete doğru!
Sil süpür genzindeki aylak kokuyu.

Gülümse güneşe karşı!
Bak, deniz masmavi.
Şarkılar özgür!
Kuşlar… mutluluğu fısıldar gibi
Yıldızların koynunda ümit bahçesi,
Şu gelen bahar, yaşamın habercisi.
Gülümse inadına,
Eskiyen çocukluğuna aldırmadan.
Gökte asılı kalan uçurtmana ağlamadan,
Kucakla hayatı.
Aç yüreğini kardeşçe;
Irmak ol, nehir ol, deniz ol…
Git, gidebildiğin yere…
Ve sonra aşk ol, dostluk ol, heyecan ol,
Dokun yaşamın tenine.
Resmini çiz umudun dağların zirvesine.

Gülümse; güneşe karşı!
Dudağında en berrak türkülerle,
Bırak, yürek yıkansın yeni bir aşkın coşkulu sesinde.
Karışsın ruhuna baharın aykırı neşesi,
Tut ellerini umudun dostça, yiğitçe…
Yüreğine yeni yürekler ekle.

Gülümse, bir çocuk gibi kaygısız!
Soyutlan hırslardan, hınçlardan.
Uykuların olsun bembeyaz,
Ve sabahlara uyan aydınlık, yalnız.

Gülümse, bu hayat senin!
Yunus’u düşün,
Karacaoğlan’ı düşün aşka aşık, yaşama sevdalı.
Rafa kaldır yenilgilerini,
Hayal kırıklıklarını sil at.
Saçlarında hoyratça çoğalan aklara inat,
Gülümse, güneşe
Gülümse tüm insanlığa yiğitçe!
bak, deniz masmavi..
Yaşamın kalbi atıyor dokunduğun her şeyde.
Bu hayat SENİN,
Yaşa inadına tüm benliğinle.

Gülümse güneşe karşı
Gözlerinde ay ışığı…
Bulut ol, yağmur ol…
Karış toprağa.
Elinden tut çocuk yüreğinin,
Yürü kendine doğru.
Bu yol, yeniden doğuşun yolu.
30.07.2006