Gülümse Şiiri - Bülent Kılıç

yıldızsız karanlık gecelerde bir ışık ararsan.
Bakacağın tek yer olsun yüreğin.
Ne beni bul orada.
Ne de bir başkasını.
Bulduğun yüze bir gülümseme as.
Kaldır başını gökyüzüne
Gökyüzü bir ayna.
Gülümseyecek oda sana
İyi geceler…

Günlere boş ver.
Elbet bir şekilde geçerler.
Kimi mutlulukla. Kimi üzüntüyle.
Günün ardından geç karşısına gökyüzünün
Ve hatırla önceki akşamki görüntüyü.
Yüreğinde gör.
Bulmak istediğini.
Gördüğünü sev ve hatırla.
Gökyüzü aynadır.
Sen aynanın karşısındaki görüntü.
İşte o an gülümse
Görmek istiyorsan
Güzelliği.

Denizin aşığıdır gökyüzü.
Ne gündüz ayırabilir onları. Ne de gece.
Gökyüzü,
Hiç düşünmeden armağan eder rengini
Denize.
Gündüz: mavi
Gece: gece mavisi.
Şimdi sen oralarda bakarsan denize.
Denizden gör gökyüzünü
Görünce gökyüzünü.
Hatırla yüzünü ve eksik etme gülüşünü.
Deniz aynasıdır gökyüzünün.
Yüzün aynasıdır yüreğinde bulduğunun.
Yüreğinde bulduğunsa aynandır senin.
Tüm bu cümlelerin ardından,
Unutma gülümsemeyi…

Şimdi gözlerini açma vaktidir yeni güne.
Yeni gün yeni umutlar.
Haydi kocaman aç gözlerini.
Yerleştir gözlerinin biraz altına
o yüzüne en çok yakışan gülümsemeyi.
Aklında deniz olsun.
Aklında gökyüzü olsun.
Hadi düş artık yollara.
Yollardır
Seni yeni güne taşıyacak olan.
Gülüşün asılıydı yüzünde.
Bak gülümsüyor yeni günde sana.