Gülümse Şiiri - Döndü Dülger

Bütün olmazlara kafa tutup hayatta ben de varım diyerek GÜLÜMSE!
Konuşmaktan yorgun düşsen de, sukuta sarılarak GÜLÜMSE!
Zor olsa da, içinin yangınına su serperek GÜLÜMSE!
Yaylım ateşi ümitlerini hedef alsa da,
Göğsünü gere gere GÜLÜMSE!
Bu hayata karşı verdiğin mücadelenin gururuyla GÜLÜMSE!
Camın hep buğulu, gökyüzün hep hüzünlü olsa da,
Sisli perdeler arkasında kalsan da,
Daralan sinende goncaların kurusa da,
Karanlığa alışmışken, ışığa bakmaktan kaçınsa da,
Bir çocuğun pamuk şekerine muhabbeti gibi GÜLÜMSE!
Bebek kokusu duruluğunda GÜLÜMSE!
Dünlerin sabrıyla, bugünün metanetiyle,
Yarının ümidiyle GÜLÜMSE!
Sen emaktar insan,
Sen yüreğinde iyiliği eksiltmeyen insan,
Sen merhametini Baki tutan insan,
Sen Sevgi dolu yüreğiyle etrafına zemzem olan insan,
Sen cehaletin, nefsaniyetin bataklığının içinde,
Göz kamaştıran İnci tanesi olduğunu bilerek,
Sahte yüzlerin, menfaat tezgahında yer edinenlerin,
İnadına GÜLÜMSE!
Haysiyetinle, onurlu duruşunla, eğilmeyen başınla,
En çok senin hakkın olduğunu kabul ederek GÜLÜMSE!
DÖNDÜ Dülger