Gülümse Şiiri - Lütfullah Koca

GÜLÜMSE

Bir çığlıkla başladı yaşam kavgam,
Gözümde sağanaklar, başımda duman.
Bahar seliydi yıllar, nafile yitirdim.
Büyümek mi?...
Çocukluğumu yaşamadım ki!
Saatleri, takvimleri kaldırdım masamdan,
Zamanı hatırlatan ne varsa çıkarttım lugattan.

Biliyorum.... kader diyeceksiniz,
Böyle gelmiş böyle gider diyeceksiniz.
Kekik kokulu mor dağlarım varken
Bozkırlarla yetinmek niye?

Biliyorum ki, misafirim bu alemde
Çaresiz bulduğumla yetiniyorum.
Oysa... tüğ kadar hafif yüreğimle..
Uzanıp gökyüzünden çaldığım bir tutam güneşi
Sevgi tasından içirip,
Isıtmak isterdim üşümüş yürekleri.

Bekliyorum...
Sararmış umutları yeşertecek yağmurları,
Bir karmaşa içinde pembe hayallere hasretim.
Çaresizlikler, feryatlar yanıbaşımda sımsıcak,
Beklentiler ise ufuklar kadar uzak.

Ben ki, bütün bu “Olumsuzlukların Çocuğu” ,
Elimde solgun bir gül, taze baharları bekliyorum.
Ben ki, yüreğimde paylaşılmayan yalnızlığımla
Son bir dal umutla sana geldim,
Bir avuç sevgi tek sermayem....
Şayet kabulünsem... GÜLÜMSE.

14/03/1995
koc@