önce İlhan İrem anlasana dedi
ve hemen ardından haykırmak istiyorum
konuşamıyorum geldi
konuşamadım
hiç bir şey söyleyemedim sana
çünkü her defasında korktum yüzüne bakmaya
ve bir zaman sonra
Murat Göğebakan göç dedi kulağıma
belki bir daha hiç görmeyecektim seni
ama her şeye rağmen umutlarım tükenmedi
daha da büyüdü
her geçen gün
her geçen dakika
her geçen saniye daha da büyüdü
ve
şimdi karşındayım
sakın
sakın kızma bana
ben sevgimi karşılıksız yaşadım
hiç bir zaman karşılık beklemedim ki senden
ben sadece gözlerini görmek için geldim
sesini duymak
son bir kez bile olsa elini tutmak için geldim
iyi olduğunu bilmek için
mutlu olduğunu rahat olduğunu bilmek için geldim
tüm gemileri yaktım
tüm gemileri yaktım öyle geldim
işte şimdi karşımdasın
gülüyorsun
bu değil miydi istediğim
kızma sevgilim
ben mutlu olduğunu gördüm
biliyorum artık
hani dersin ki
evet kalbimde sana bir yer var gel
bir ömür de geçse ayrılmam dizlerinin dibinden
ama ki dersin
bende sevdim senin sevdiğin gibi
giderim
hiç sesimi çıkarmam
inan hiç sesimi çıkarmam
canım acısa da sana belli etmem
sen üzülme yeter ki
ama bunu bana çok görme
ben tüm gemileri yaktım
yaktım da öyle geldim
öyle bakıyorum gözlerine
ve şuan olduğu gibi
hep ama hep gülümse
Kayıt Tarihi : 15.2.2014 23:44:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
çocuktum, çok küçüktüm, bir adam gördüm, bakışları yürüyüşü sesi, her haliyle dünyama gök yüzü oldu, duygunun ne olduğuna dair hiç bir fikrim yoktu, abimle konuştum, "uyumak istiyorum gözleri karşımda, herkesi ona benzetiyorum, içim titriyor, aklım duracak, kalbim duracak, avuçlarım terliyor, onu gördüğümde ayaklarım birbirine dolaşıyor, abi bana ne oluyor, neden böyle? " güldü halime, başımı okşadı "kız kezban bu yaşta ne aşkı" dedi bana, aptallaştım, ne aşkı, aşk ne... dağıldım o yaşta, aşkı anlamaya çalışıyorum aklımca, aşk :) , çocukluğumu ve hayatımın en güzel anlarını aldı elimden, pişman mıyım? hayır değilim. onu ilk gördüm yaşım 12 :) , o kalbimde olduğu için hiç kimseye ne kalbim ne aklım ne gözlerim bakmadı, her kes sadece arkadaştı ve ötesi olamazdı, yıllar şiirle göz yaşıyla acıyla mutlulukla geçip gitti, bu arada "o beni hiç sevmedi, sevdiğimi de bilmedi" o kadar çok sevmeye cesaretim oldu ama söylemeye... neyse yıllar sonra yani 24 yaşımda son defa gözlerini görüp onu kalbimden göndermek için çıktım karşısına, ve o gün dahi içimden bir şeyler kopa kopa veda ettim ona, buluşmamızdan bir gün önce yazmıştım bu şiiri... son defa gülümse dedim....
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!