''Gülümse Şiiri - Ahmet Bektaş

Gülümse

Salın, savrulsun kızıl saçların özgürce;
Kızıl dudaklı kadın, gülümse...
Kim durabilir, sevginin önünde!

Ben, "Ben" im zaten, sen de "Ben"...
Benimle coşarsın, seninle görünürüm;
Tut elimi, rakset!
Şimdi evren, seyirde...
Hayat bulur, şenlenir bizimle...

Dişiler bilinçte,
Ondandır ilahlar savaşta;
"Kurtarıcılar" da oynaşta...
Devran böyle gitmez!
Celladına aşık olanlar pişman!
Sığıntı olma! Korkma!
Yıkıldı, kutsal eril saltanat;
Birlik olunca!
Yeter ki sen gülümse!

Kaldır peçeni, güzellik senin özünde!
Binlerce yıl üzerine toprak atanlar,
Mal gibi değer biçenler,
Susuturanlar, esir edip satanlar, alanlar,
Hediye edenler, taşlayanlar,
Buna cevaz verenler;
Gaflete düşmüş, telaşta!
Göster kendini!
Güç sende...

"Güzel sevmeyene adam denir mi? "
Elbet düşer gönlüm güzele!
Yalnız çekilmez bu yolun kahrı,
Yoldaş, hadi gülümse!

Ahmet Bektaş