Bırak savaşsın dünya, sen gülümse
Aldırma sen gelene, geçene
Sen koskocaman, içinden gülümse
Bir gülümseme savaş bitirir yeri geldiğinde
Dostunu ara, hal hatır sor her seferinde
Bırak bekleme onlar seni arayacak diye
Bir gün, bir ay yada bir yıl aramaz da,
Sonunda yenilir yüreğinde ki büyük sevgiye
Sen gülümse dağa taşa doğaya
Hiç tanımadığın bilmediğin insana
Belki sonunda karlı çıkmazsın ama
O gülümseme mutluluk verir karşındaki insana
Unutuldu içten merhabalar, selamlar
Karşılıksız iyilikler, güzel muhabbetler
Komşuluklar, dostluklar, arkadaşlıklar
Ne dersin belki bir gülümseme ile başlar bu unutulanlar..
Kayıt Tarihi : 18.5.2010 15:26:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
![Timuçin Toksun](https://www.antoloji.com/i/siir/2010/05/18/gulumse-216.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!