Gülümse Şiiri - Gültekin Çetinkaya

Seni gördüğümde duygu sel olur bende
Gönlümde esen rüzgar yel olur bende
Bana baktığında beni görmesen bile
Seviyorum ne yapayım sevme desen de

Yüreğimi delen o nasıl bakışmış
Ruhuma işlediğin ince nakışmış
Yıllar sonra yolumuz yine çakışmış
Anladım ki bu gönül sana alışmış

Sevgine dilenci olamam senin
Sana layık değilim bunu bilesin
El alem hakkımda ne derse desin
Ben kimim ki neden beni sevesin

Anlamaz anlatsam kimse halimi
Derler ki bu adam deli mi ne mi
Kendime sakladım yalnız sevgimi
İstemem tutmasın kimse elimi

Biliyorsun imkansız seni unutmam
İçimden çıkarıp söküp atamam
Kaybedersem bi daha asla bulamam
Anlamsız sen yoksan bil ki yaşamam

Bitecek bu rüya bunu bilirim
Bilmem ki kendime nasıl gelirim
Senin için hayırlısı olsun dilerim
Neyleyim ağlamaksa benim kaderim

Anlamsız bu sözler inanması zor
İnanma sevme ama görme beni hor
Düşmüşse yüreğime kızgın bir kor
Bu gönül kimseyi suçlamıyor

Yapacak ne var ki hayat zalimse
Düşünme bir şeyi sen hep gülümse
Gülümserim senin için sonum ölümse
Yıllar önce koymuşsun adım GÜLÜMSE!