Gülüm Güneşim Kadın Şiiri - Özcan İşler

Kaderimsin sen benim sonsuzluğa yürürken
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.
Varlığın içten dışa hayatımı bürürken
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.

Hafifçe gülümsesen yüzüme erişiyor
Hasret dolu kaçamak bakışlar barışıyor
Bedeninin gölgesi gönlüme karışıyor
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.

Uzun siyah saçların ipekten nehir gibi
Korkuyu unutturan sevgin panzehir gibi
Dürüstlüğün lisanı yüreğin şehir gibi
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.

Yüreğinde mülteci günlerim hiç bitmesin
Yarından korkmuyorum kimse merak etmesin
İnandırdım kendimi bir bu dünya yetmesin
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.

Bende yerin çok başka, yücenin en yücesi
Gecemin gündüzüsün, gündüzümün ecesi
Gönlümün işgalcisi, aklımın bilmecesi
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın.

İyi ki, hayatımda hem yârsin hem yarensin,
Evdeşim, arkadaşım canıma can verensin
Ey benim diğer yarım, saygıya lâyık sensin
El üstünde tuttuğum gülüm güneşim kadın...