Gülüm'e Şiiri - İsmail Uzun 2

Gülüme

Kalem bu, biraz alakasız konulardan bahsediyorum,
Dönüp dolaşıp sözü, fikrimin gülüne, sana bağlıyorum.
Birde şu sinekler konmasalar, temizlesem bedenimi,
Sahi, sana artık sinekler konamaz değil mi?
Arkadaşları; hep onunlaydınız, neşeli ve gül gibi,
Beni de alsaydınız aranıza, verilecek en güzel ödül gibi.
Giydiği ayakkabıları tertemiz yıkayın, yeniden boyayın,
Siz ayakkabılar, hasretle gülümün geleceği günü kollayın.
Ey açtığı kapı, bir daha tutar mı onun gibi narin bir el?
Üzerinden kokusunu nasıl çıkarır, eserse bir zalim yel.
Şimdi dövünün, inleyin, susuz kalmış çiçek gibi solarak,
Ya beni kim teselli eder, oturup benimle ağlayarak.

Sen, o güzel başını koyduğu kuş tüyü yastığı,
Seni de korkuttu mu, bizi ayıracak diye hastalığı?
Mümkün olsa her zerresini temizlerim, bedenine girer de,
Her yerde hayali var, ey gece, benim gülüm nerede?

Sizin acınız ne ki, benim acımı anlayamazsınız,
Her an onu anıp, hep ona ağlayamazsınız.
Yeşermiş çiçekte sevdiği papatya, o’dur, bilemezsiniz,
Onu benim kadar sevip, benim gibi sevilmezsiniz.
Benim yarim narindir, acınmayı sevmez, bilin,
Gözlerindeki yaşı, gül yaprağıyla silin.

18.08.2007 05:30