Gülüm Çocuğu Şiiri - Muharrem Küçük

Gece çekmiş günahlardan örtüsünü
Ayazlar dondurduğu acılara çözülmüş
tebessümle bakan bir çift göz
günah görmemiş

Gülleri kıskandaracak güzellikte yanakları
mahzun, kara kocaman gözleriyle
güneşe korku salan bir çocuk
Küçük Bir kız çocuğu
Gülün çocuğu

Hafif gıcırdayan kapı sesleri
perdelerden sızan güneşin huzmeleriyle
koşar her sabah oldugu gibi cam kenarına
Merhaba der
Merhaba,
seherin meltemli esen rüzgarına
Ve dalar gözleri
hemen yanıbaşındaki gül bahçesine

Gecenin ayazında benzi sararmış güller
şefkatli bir dokunuşa muhtaç,salınır
nazlı nazlı

Mahmur gözlerini ovuştura ovuştura
içinde tarifsiz heyecanla
Varır
her gün ziyaretine gittiği güllerin yanıbaşına
ilk kez gidermişcesine
Güm güm atan yüreğiyle

Sular gülleri
sever,okşar dertleşir
Güller masumiyet kaşısında alabildigine kızarır
al al yaprakları
Gün aşırı Gül ile çocugun muhabbetleri sürer
gider

Ve gün gelir,gelinlik çagına erer
kara gözlü bakışlarıyla güneşi titreten çocuk
Dügün olur,seyran olur
veda için varır güllere
Ağlaşırlar gül ile muhabbetgahı gülün çocugu
O gün yağmurlar hiç olmadıgı kadar
düşer yeryüzüne
Yer ağlar
Gök ağlar
Gül ağlar

Gider gülün çocugu yaban ele
yağmurlar’a emanet etmiş gülleri
Güller hüzünlüde olsa,bir gün göreceği umudu ile
seherlerde ağlamaklı açar yapraklarını

Yad elde yaş düşer gül çocuğun gözlerine
Gül döker yapraklarını
Umut şehrinin ışıkları söner
Güneş karanlığa mahpus
Gül’e ezgiler düşer,yağmur tanelerinde...

19.12.2012