Bir düş gördüm düş içinde
Gülüm beni çağırıyor
Gördüm bağçeler içinde
Gülüm beni çağırıyor
Dert sırtıma bindi kat kat
Gövdemde kalmadı rahat
Günler geçti saat saat
Gülüm beni çağırıyor
Düştük çığrık tuzağına
Sesi gelir kulağıma
Bir tek mermi şakağıma
Gülüm beni çağırıyor
Dedim çocuklar nolacak
Hem de yetim kalacak
Üç tek çiçeğim solacak
Gülüm beni çağırıyor
Issıları tanrı dedi
Sen hiç duyma kaygı dedi
Her iş başı sevgi dedi
Gülüm beni çağırıyor
Bekle geleceğim dedim
Kıymet bileceğim dedim
Elbet öleceğim dedim
Gülüm beni çağırıyor
Yanımda can verdi gülüm
Ne kötüymüş ah bu ölüm
Soldu elimde sümbülüm
Gülüm beni çağırıyor
Ölüm beni çağırıyor
Kasım/97
çığrık: felek
ıssı : sahip
Kayıt Tarihi : 4.5.2005 22:22:00
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
![Yıldız](/Content/img/y_0.png)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Kasım/1997 de yitirğim eşim için yazılmıştır.
![Nihat Yücel](https://www.antoloji.com/i/siir/2005/05/04/gulum-beni-cagiriyor.jpg)
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!