Gülüm Af eyle Şiiri - Bekir Yalçınkaya

Mektubun daha dün geçti elime
Gönlünü kırdıysam af eyle Gül’üm!
Sevgi varken –hiç eskimez kelime-
Bir eza verdiysem af eyle Gül’üm!

Zaman eskidikçe insan eskiyor
Mayıslar gelince Nisan eskiyor
Seven hatırlasa nisyan eskiyor
Yabancı durduysam af eyle Gül’üm!

Yaşlılık Rahman’a dönüş süresi
Var mı bir ölümün iki keresi
Bitkin sevdaların aşktır çaresi
Ben seni yorduysam af eyle Gül’üm!

Dost var bazen tuz biberdir yaraya
Dost var bazen dostu çeker saraya
Nezaketten uzaklaşıp araya
Bir duvar ördüysem af eyle Gül’üm!

Cennet’e çevirir bir his yüreği
Çürütür gururla kapris yüreği
Sendeki bildiğim munis yüreği
Hoyratça gördüysem af eyle Gül’üm!

Keskin sirke zarar verir küpüne
Bakmaz küpün kalıbına çapına
Bir öfkeyle varıp hikmet kapına
Kilidi vurduysam af eyle Gül’üm!

Hatasız kul olmaz, bilmek esastır
Özür makamına gelmek esastır
Aradan küslüğü silmek esastır
İnada girdiysem af eyle Gül’üm!