Gülüm Şiiri - Emrah Kurt

İçimden hasreti seninle söktüm
Kuruma diye gözyaşı döktüm
İki diz üstünde önüne çöktüm
Sana değil boynumu kadere büktüm

Dikenlerini hep batır gönlüme
Bendeki bu can hazır ölüme
Çeksinler uğruna beni zulüme
Gelmesin istemem zarar gülüme

Yaprağın kuruyup solmasın diye
Gönlümü çıkarıp verdim hediye
Bırakıp gittin bilmem ne diye
Gittiğin yerlerden dönme geriye

Senin hiç bir güle benzemez rengin
Gönlümün gülüsün bulunmaz dengin
Sana sevdam bitmez sonsuz bir engin
Senin de bana gülüm bitmesin sevgin

Yanımda sen varsan herşey kabulüm
Sen yoksan yanıma gelmesin ölüm
Sensizlik bana en büyük zulüm
Gittiğin yerlerden dön artık gülüm
15 Ocak 1999 Cuma / Şebinkarahisar