Gülüm
Güllerden bir güne uyandım;
Yalnız..
Sensiz bir günmüş meğer,
Olsun aynı gökyüzünün altındayız.
Üstüm başım virane, dağılmışım.
Sensiz anlamsızmış hayatım,
Uzaklardasın, çok uzaklarda
Yaşayan bir ölüyüm, yokluğunda.
Leylaklar, zambaklar büyümez kalbimde.
Bir sen, yalnızca sen Gülüm!
Sende soldun sonbaharla birlikte,
Bahar geldi açmayacak mısın?
Üzülmek zamanı geldi Gülüm,
Sen gittin gideli kalbime.
Sevdamız yarım..
Bir mevsim misali...
Milat sayarım seni gördüğüm günü
Kalbimde kelebekler cümbüşü;
Gel sev bu derbederi...
Tamamlansın o mevsim.
Kayıt Tarihi : 13.10.2019 20:40:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Sabahattin Ali'nin çok sevdiğim kitabı olan Kürk Mantolu Madonna'da okuduğum bi paragrafta şöyle yazıyordu : " Görüyorum ki başka yollardan gittiğimiz halde ikimiz de aynı neticeye varmışız. İkimiz de birer insan arıyoruz, kendi insanımızı... Eğer birbirimizde bunu bulursak harikulade bir şey olur..." Başımızdan neler geçse dahi hep birbirimizi bulmuştuk bizde. Bir tesadüf bir ilk görüş... Bana bu şiiri yokluğumda yazmış. Bana ise aylar sonra barışınca vermişti. Şimdi ayrıyız ve ben bu şiirin gülüyüm.
beğeniyle okudum
TÜM YORUMLAR (1)