Gülüm Şiiri - Osman Bulut

Sana bu şehirde yaktım abayı,
Kalbimin sesini duymadın gülüm.
Fark ettin de harcadığım çabayı,
İnadından dönüp caymadın gülüm.

Elimde değil ya hayranın oldum,
Heyhat! Ne yârin, ne yaranın oldum.
Her gün kölen, her yıl kurbanın oldum
Tutup da kesmeye kıymadın gülüm.

Bir nişan yapsaydım, küçük bir düğün,
Ben de gençliğime doyardım bu gün.
Acıktım, susadım lakin tek öğün
Önüme bir sofra yaymadın gülüm.

Ne yapsam nafile, ne söylesem boş
İnadın peşinden kırk yıl daha koş.
Gururun kalbini eylemiş sarhoş
Gözümden sel döktüm aymadın gülüm.

Geçip giden yıllar hayal, düş oldu.
Seni bilmem, her mevsimim kış oldu.
Bak bu gün seneler otuz beş oldu
Sen ikiden sonra saymadın gülüm.

Osman hala bağlı durur andına,
Uzatmış boynunu aşk kemendine
Gelin güvey olmuş kendi kendine
Gel gör ki sen ona uymadın gülüm.