Gülüm Şiiri - Ünal Türkoğlu

Karlar sepelerken, kara bir kış günü
Yürürken kaldırım kenarında
İlk gözlerini gördü, gözlerim
Bugündü seni görüş günüm, Gülüm

İster en kara günüm
İsterse kara yazgım olsun
En ayazıydı içimdeki zemherinin
Bugündü seni görüş günüm, Gülüm

Acılarımı başlatırken gözlerinle
Büyütemeden içimde seni
Yokluğunun sürgünü ettin beni
Bugündü hasrete gidiş günüm, Gülüm

Bu nasıl bir veda ki
Gecem geceye, gündüzüm gündüze benzemiyor
Vedalaşırken bir sabah,
Gözyaşlarım, gidişindeki perişanlığıma ağlıyor
Bugündü senin gidiş günün, Gülüm

Sensiz, susuz, ekmeksiz, nefessizim
Öksüzüm, çaresizim, kimsesizim
Beni sensiz, senden uzakta bıraktığın
Bugündü benim bitiş günüm, Gülüm

Sen giderken sessizce
İçimdeki isyanı, susturdum sessizlikle
Ufalandı içimdeki sevdan
Seni yaşanmamışlığım, kalırken arkamda
Ayrılıyordu yollarımız
Bugündü benim ölüm günüm, Gülüm