Gülüm Şiiri - Kasım Kaplan

Zulmün haddi aştı üstüme benim,
Bir gün sende zulüm görürsün gülüm.
Tükettin ömrümü, çürüdü tenim
Bir gün sende yalnız ölürsün gülüm.

Hasret koyma beni bir tatlı dile
Yaklaş sarılayım sevdiğim ile,
Kalbin taştan katı,sert olsa bile,
Bir gün bu halime acırsın gülüm.

Gün be gün derdime dertler katarak
Bin bir eda ile çalım satarak
Salınıp karşımda cilve yaparak,
Her gün yüreğimi yakarsın gülüm.

Bilmezsin derdimin çok olduğunu
Çaresi topraktır bu derdin sonu
Senden başkası yok ,anlarsın bunu,
Belki yaralarım sararsın gülüm.

Güneş erken batar,gün daralırda,
Zaman vefa bilmez beni alırda,
Kaybettikten sonra yalnız kalırda,
Bir gün bu garibi ararsın gülüm.

Dostluğum dünyada her şeye değer,
Anlarsın halimi ne imiş meğer,
Kaybeder izimi ararsan eğer
Eski dostlarıma sorarsın gülüm

Zaman gelir geçer gençliğin alır,
Sevdiklerin gider, dostun azalır,
Tutunduğun dallar elinde kalır,
Bir gün benim gibi ağlarsın gülüm

Hep yaşlar dolacak o gözlerine,
Bakamaz olursun dost yüzlerine,
Güvenme ellerin boş sözlerine
Bir gün yüz üstüne kalırsın gülüm.

Gözlerin aşk ile hayale dalsın.
Yaran derman bulsun, derdin azalsın.
Ütüsüz gömleğim hatıra kalsın,
Bir gün gözyaşıyla anarsın gülüm.

Azrail çağırır dünya kovunca,
Nazik bedenimi toprak sarınca,
Kaybettikten sonra beni anınca,
Bir gün hasretime yanarsın gülüm.

Ömür boyu sevdim hep ölümüne,
Sakla resimleri koy albümüne
Şurda ne kaldı ki gün dönümüne
Bir gün hatırlayıp bakarsın gülüm. 22.10.03