Gülüm Şiiri - Bayram Dokgöz

Bu çınar bir daha artık yeşermez
Gelecek baharı belki de görmez
Kurudu yaprağı gölgelik vermez
Kırıldı da yere düştü dal gülüm

Baharlarım vardı rengârenk güzel
Sanki gökkuşağı banaydı özel
Aşkımıza yazıp okurken gazel
Şimdi dil tutuldu oldu lal gülüm

Gövdesinden kırıp aldılar dalı
Düşünmediler mi ne olur hali
Eridim derdinden kaldım bir çalı
Ak düştü saçıma oldum zal gülüm

Kahrından kendimi yollara vurdum
Dağlara taşlara hep seni sordum
Aklımı kaçırdım kafayı yordum
Görenler soruyor ne bu hal gülüm

Hep söylerdin bana yıkılmaz kale
Bak nasıl yıkıldım düştüm ne hale
Yüreğim kan ağlar gözler şelale
Bayram’ı söyletme haber sal gülüm