Gülüm Şiiri - Mesut Kaplan

Dedim ya gülüm
Biz ayrı dünyaların insanız
Ben kendime has saf bir Anadolu erkeği
Sense vurdumduymaz İstanbul’un umursamaz güzeli

Senin hoş dediğine ben boş derim
Sen yemekte çatal kaşık bıçak istersin
Ben yemeğime ekmeğimi batırırım
Sen diskolardan çıkmazken
Ben halaydan hoşlanırım

Zengin serserilerin yanındayken
Ben garibim, dışlanırım
Ben böyle şeylere sabredemem
Sabretsem de karlanırım
Sen Allah nedir bilmezken
Ben ona sığınırım

Sen ağlamak nedir bilmezken
Gözyaşlarım yanağımdan nakış nakış süzülür
Biz namusumuz için yaşarız
Helalinden gelmeyeni yemeyiz

Sen bu değerleri bilemezsin
...ve yine de bilmezsin ki
Bizim oralarda
Son sözü kurşun söyler

Sen keşkek nedir bilir misin
Salçasız bulgur pilavı yiyebilir misin
Sen tek göz odaya kocaman bir dünya
Gizliye bilir misin

Yok yok güzelim, kandırma kendini
Ben günlerce acılara bölmüşüm ekmeğimi
Gözlerimin içine bakarak
Bir kez daha söyleyebilir misin beni sevdiğini

Yalnız, yalnız unutma
Biri vardı de ezik fakat yürekli
Kaderin her oyununa gelmiş
Hep acı yaşamış
Çok zalim insanlar tanımış

Elin namusunu bile namusu bilirmiş
Dost için can verirmiş
Ölümüne severmiş
Hayat okulunu takdirle geçmiş

Utanma söyle her önüne gelene
De ki vurulmuştum
Ben böyle işe yaramaz birine