Gülüm Şiiri - Ahmet Terzioğlu

Ayak bastığın yeri ben tanırım be gülüm,
Kundurandaki bağı kıskanırım be gülüm.

Gül tutanın eline diken batar diyorlar,
Ateş olsa da tutar yaslanırım be gülüm.

Sen uzak diyarlarda bir köşede ağlasan,
Ben yağmura tutulur ıslanırım be gülüm.

Mecnun bile sonunda Mevlâ’sını bulmuşken,
Bilmem ki ben ne zaman uslanırım be gülüm.

Vuslatın hayâliyle varsın tükensin ömrüm,
Ben seninle avunur aldanırım be gülüm.

Yârin cevr-ü cefâsı bize zevk-ü sefâdır,
Ne şikayet eder ne sızlanırım be gülüm.

Ahmet kulun mahkûmsa elinden zehr içmeye,
Sanma tereddüt eder nazlanırım be gülüm.