Gülüm Şiiri - Oktay Çekal

Gülüm…

Hayat gözlerini güne açtı,
Her yer aydınlık ve biraz yalnızdı.
Suskunluk sözü rüzgâra bıraktı.
Gökyüzü içini döktü, bir buluttan ansızın.

Güneşe inat yağdı gökyüzü, sisleri aralayarak.
Yılların isyanı gibi sele karıştı zamanda.
Ne varsa geçmişe dair, önüne katıverdi.
Sanki gözlerimde, yeni bir hayat belirdi.

Sevgi bahçemden bir demet gül topladım.
Yüreğimdeki aşkın kokusunu ekledim.
Ten duvarıma, gözlerini çizdim.
Zaten hep ben sendeydim, sevgim dile geldi.

Sende bende misin, bulamıyorum gülüm,
İki bedende tek ruh olamıyorum gülüm.
Ellerini ver bana seni tutamıyorum gülüm.
Bir yangın misali hep beni yakıyorsun gülüm…

Oktay ÇEKAL
28.12.2014-20.21