O bahçemde son kez, açan bir güldü
Bir akşam aniden, soldu döküldü
Ne dua ne ağıt, beklemeden hiç
Sessizce içime, girdi gömüldü
Bütün duygularım, yaşama küskün
Ufka yorgun düşer, akşamla her gün
Gecemde hüzün var, içimde acı
Islak gözlerimden, uykular sürgün
Kayıt Tarihi : 16.1.2014 15:46:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Vurgun yemiştim yıllar önce, ara sıra sızı yoklardı yüreğimi...Küçücük bir bahçede hobi olarak çiçekeler yetiştiriyordum; yaşama tutunmak adına.. İçlerinde çok çeşitli güller vardı ama biri sarıydı ve sanki geçmişten gelen bir sevda armağanı olarak ona bir başka özen gösteriyordum. Dizedeki gibi bir akşam baktımki boynu bükülmüş, ne yaptıysam onu kurtaramadım ve doğal oalarak kurudu... Çok duygulanmıştım, bu dizeleri kaleme aldım; 200 yılının Mayıs ayıydı... Ölçekli bu şir şarkı sözü biçiminde belkide bestelenir umudundaydım...
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!