Gülüm Şiiri - Türker Ali Sacit

Yaşamak bir kayanın çatlağında tutunmak
Ağaç olmak büyümek kolay değildir gülüm
Gün gelir can suyunu bulut kendine saklar
Ellerin yosun tutar yağmuru beklemekten
Gün gelir kırlangıçlar üstünde uçuşurlar
Gün gelir yalnızlıktan yaprakların sararır
Gece ayazda titrer kavak gibi kolların
Uzaklardan duyarsın bir çoban köpeğini
Gün gelir kabuğunun burgusu olur kurtlar
Sarmaşıklar sararlar yılan gibi gövdeni
Gün gelir rüzgar okşar dolu vurmuş saçını
Gün gelir tipi olur gazap çöker tepene
Her mevsim güneş senin esirin olmaz gülüm
Gönlüm gibi avare bu yufka topraklarda
Çınar kadar serazât başı dik kalmalısın
Karlar eridiğinde ilkin sen dirilmeli
Yedi rengin özünü içip koklamalısın
Bir söğüt gölgesinde uyumak değil hüner
Milyonlarca tohumu kovuğunda yaşatmak
Dünyayı cennet gibi orman yapmandır gülüm

(Eylül 1992)