Gülüm Şiiri - Hikmet Yakışır

Bir sabah uyandığımda,
Gülistana daldım.
Binlerce gül içinde
Biri vardı ki
Gözleri kamaştıran,
Kıpkırmızı,
Ateş gibi,
Yakıcı.

Elimi uzattım,
Koparıp koklamak için,
Kıyamadım.
Eğildim ve kokladım,
Mis gibi kokuyordu,
Bir daha, bir daha
Kokladım.
Ciğerlerime değil,
Beynime işlercesine,
Kokladım onu.

Tekrar elimi uzattım.
Koparmak için,
Benim olmasını istiyordum,
Kuruyup solacağını biliyordum,
Vazgeçtim.
Koklamakla yetindim.

Bir gün,
Gülistanın yanından geçerken,
Koparmaya kıyamadığım gülü,
Bir hoyratın elinde gördüm,
Koparmış kokluyordu,
Bana bakar gibiydi gül,
Keşke sen koparsaydın,
Sen koklasaydın beni,
Der gibiydi.

Sonra ne mi oldu,
Elden ele dolaştı,
Nice sarhoşlar kokladı,
Ve bir gün
Solmuş, kurumuş bir halde,
Çöplükte gördüm,
Koparmaya
Kıyamadığım gülümü.

(19 Haziran 2003)