Gülüm Şiiri - Mansur Yorulmaz

güneşleri doğuran gözlerin nerde gülüm
diyim ki bulutlara gizlemesin yüzünü
harap olmuş yıldızlar, sen ayan iken gülüm
ısınmaz ki kainat göstermezsen yüzünü

çizilmiş kaşlarının törpüsü mü olsaydım
buğz ettiğin fenanın düşmanı mı e gülüm
ceylan bakışlarının katilini bilseydim
şimşekleri üstüne salmaz mıydım be gülüm

gölgenle sükun bulup meyvenle sarhoş oldum
yazdığım kalem oldun, hem yazılan kağıdım
idam sehpasındaki son arzum musun gülüm
ezberimdeki şiir, hayalini kurduğum

gül susuz, arz yağmursuz nevbaharı görür mü
yokluğunla sürgünler yaşar naçar bedenim
olurda yokluğunu hisseder gönlüm, senin
fatiha vakti dostlar, okunsun adım benim