Gülüm Şiiri - Ümit Göksel

Bazı günler vardıki gülerdik saatlerce
Bazı günler vardıki ağlardın kaderine
Senin sevdiğin gibi sevmedi kimse seni
Sevgiye şevakate muhtaçtın çocuk gibi

Ağlıyordum diyordun bazen yalnız odamda
Bazen güneş doğmazdı o karanlık odana
Dertler bırakmadıki birgün senin peşini
Yollarda bekliyordum benim sana gelmemi

Gülüm nerdesin hergünüm sensiz hüzün
Gülüm nerdesin sensizlik inan ölüm
Bilemedim sevgini kıymetini değerini
Ruhum elveda dedi gittiğin günden beri

Anmazdın kimsenin benden başka adını
Ardından akıtmadım birdamla gözyaşımı
Ağlama diyordun ölürsem ardımdan
Üzülme gülüm sen ağlamak bana haram