Gülüm Şiiri - İzzet Kocadağ

Aşkınla yanmaktan dönsem de kora,
Çektim her cefanı yılmadım gülüm.
Yüreğimden hançer yedim kaç kere,
Direndim ecele ölmedim gülüm.

Gönlümü bağladım keman kaşına,
Gururumu çaldım sabır taşına,
Sel oldu gözyaşım aktı boşuna,
Mendil alıp bir kez silmedim gülüm.

Aşkımı gizledim içimde tuttum,
Türlü yalanlarla gönlüm avuttum,
Haram olur diye imtina ettim,
Rızasız gönlünü çalmadım gülüm.

Gönlüm bir tek sana, takıldı kaldı,
Ermedi bahara, sarardı soldu,
Her gece uykumu kabuslar böldü,
Mutlu bir rüyaya dalmadım gülüm.

Ardında bıraktın tozlu yolları,
Gidip mesken tuttun gurbet elleri,
Lokman olup gezdim bütün illeri,
Derdime bir derman bulmadım gülüm.

Sendin dilediğim Tanrı’dan dilek,
Ne huri istedim, ne de bir melek,
Bir gün olsun bana, gülmedi felek,
Dünyadan hiç murat almadım gülüm.

Yıllarca peşinden, çağlayıp aktım,
Görmedim vefanı, boynumu büktüm.
Cehennem azabın dünyada çektim,
Günahım ne idi, bilmedim gülüm.

18 Ocak 1987 – Pazar / Ankara