Gülüm,
Canım yandığımda
Acısını dindirmek için uğraşan sensin…
Yarama tuz yerine mehlem basanda,
Gözlerim yaşla dolduğunda
Yaş akmadan mendil uzatanda,
Acı çektiğimde omzunu uzatanda sensin…
Ben güldüğümde benimle gülen
Kahkahalarımı paylaşan
Benimle coşan, sevinende sensin…
Dertlerimi dinleyen
Kapkaranlık yoluma ışık olan
Yüreğimi aydınlatan yine sensin..
Karşılıksız, beklentisiz beni seven
Beni kendine ortak eden
Hayat veren
Nefes almak için nedenim olanda sensin..
Ben seni nasıl sevmem ki?
Sen benim canım, hayatım, yaşama nedenim
Annemsin…
07 / 12 / 2007
Ebru TemizkanKayıt Tarihi : 8.12.2007 00:06:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!